Maakt deel uit van:Erotische literatuur in VlaanderenHonest Art Movement (H.A.M.)
HUGO RAES
Antwerpen, 26 mei 1929 – Antwerpen, 23 september 2013
Hugo Leonard Siegfried Raes is schrijver van twee gedichtenbundels, verhalen en romans.
In de jaren zestig introduceerde hij in de Vlaamse literatuur woeste erotiek en het sciencefiction genre.
Betrokken bij de oprichting van ‘De Nevelvlek’ en medeoprichter van het tijdschrift Het Cahier.
BIOGRAFIE
Hugo Raes´ biografie is niet zonder belang voor zijn werk. Zijn romans zijn vaak een gewijzigd verslag van de persoonlijke situatie en wie zijn levensgeschiedenis kent, kan makkelijk de parallellen trekken tussen Raes´ leven en de belevenissen van zijn personages.
26 mei 1929: Geboorte van Leonard Hugo Siegfried Raes, eerste kind van Camiel Raes, gemeentelijk onderwijzer, en Jeanne Camerlynck.
19 juni 1932: Geboorte van broer Wilfried.
EEN MOEILIJKE START…
Een inspuiting tegen kinkhoest veroorzaakt bij Hugo astma, een kwaal die hem tot zijn 14de zal teisteren, waardoor hij onregelmatig naar school kan en voortdurend doktersbehandelingen ondergaat.
1933: Om te verhelpen aan de gezondheidsproblemen met Hugo, brengt de familie haar zomervakanties (mei tot en met augustus) door in een gehuurde boerenwoning te St. Antonius Brecht.
Het gezin betrekt een eigen woning te Hoboken.
1935: Eerste leerjaar van de lagere school. Zit in de klas van onderwijzer Camiel Raes, zijn vader.
1936: Gaat naar de tweede klas van de Lagere Oefenschool (afdeling van de Stedelijk Normaalschool [kweekschool])
1939: Verhuizing tijdens de algemene mobilisatie naar een oud burgershuis in Antwerpen-Kiel (De Boschaertstraat, 285)
10 mei 1940: Wanneer de oorlog uitbreekt hebben Hugo en Wilfried de mazelen.
September 1942: Wordt ingeschreven voor Grieks-Latijnse humaniora aan het Koninklijk Atheneum te Antwerpen.
19 maart 1944: Vader overlijdt na verkeerd behandelde ziekte en complicaties. Hugo is dan 14 jaar oud en het overlijden treft hem diep.
4 september 1944: Antwerpen wordt bevrijd door de Engelse troepen.
- De jonge Raes legt vele contacten met zowel Engelse als Amerikaanse soldaten. Hun kranten, tijdschriften en boeken maken grote indruk.
1945: Volgt de lessen op Grieks-Latijnse afdeling onregelmatig. Wil het liefst naar de tekenacademie, iets waar noch zijn moeder, noch zijn tekenleraar groot voorstander van zijn.
- Begint vanaf dat jaar elke vakantie rond te trekken, al liftend.
- Laat zich inschrijven bij de Antwerp Boxing Club en traint regelmatig, doet geen competitiewedstrijden, wel sparring-matches.
Mei 1946: Volgt de atletiektrainingen Antwerp Stadion en Beerschot. Wordt speciaal getraind voor de 400 m.
1948: Behaalt het getuigschrift Grieks-Latijnse humaniora. Is onbeslist inzake toekomst, probeert tevergeefs een paar maal werk te vinden, maar het is een periode van grote werkloosheid. Leest veel, hoofdzakelijk eigentijdse Engelse en Amerikaanse literatuur.
UIT DE STARTBLOKKEN…
1 april 1949: Verplichte legerdienst.
- Na een algemene soldatenopleiding wordt hij als vertaler op de Generale Staf (militaire inlichtingendienst) in de Dailly kazerne te Brussel aan het werk gezet.
- Hetzelfde gebouw huisvest ook de redactie van het Weekblad van de Soldaat (met Herman Liebaers – de latere hofmaarschalk – als leidinggevende). Eén van de milicien-redacteurs was Hugo Claus, een andere was Herman de Ley.
- Hij leert er ook Fernand Auwera (in het Militaire Hospitaal Antwerpen) en Jan Christiaens kennen.
- Begint opnieuw gedichten te schrijven.
- Eerste literaire plannen. Geeft sport op.
1950/51: Jan Christiaens vraagt mee te doen aan de oprichting van een groep jonge kunstenaars. Ook Fernand Auwera is van de partij. Onder het voorzitterschap van Frans Buyens ontstaat aldus ‘De Nevelvlek’.
- De Nevelvlek: een culturele kring die in 1951 door de cineast Frans Buyens was gesticht. De bedoeling van deze kring was om het culturele vacuüm, dat door de oorlog op cultureel gebied was ontstaan, te helpen opvullen. Fernand Auwera, Jan Christiaens, Gust Gils, Hugues C. Pernath, Hugo Raes waren o.m. lid van de afdeling literatuur. De afdeling plastische kunst telde o.m. Jan Dries, Jef Verheyen en Vic Gentils onder zijn leden, en de afdeling toneel o.m. Dom. de Gruyter, Suzanne Juchtmans, Julienne de Bruyn en Walter Tillemans.
- Vooral op het vlak van avant-garde theater (Dom. De Gruyter, Julienne de Bruyn en Walter Tillemans) vervulde De Nevelvlek een bijzonder belangrijke maar nog altijd onderbelichte speerfunctie. (Henri-Floris Jespers in Hugo Raes overleden – Le blog de CDR-Mededelingen)
Laat zich inschrijven voor een tweejarige studie leraar Lager secundair onderwijs.
1951: Frans Buyens, voorzitter van De Nevelvlek, verliest zijn belangstelling voor de vereniging, waarna Hugo het voorzitterschap overneemt. Hij verwerft de bijnaam ‘den dynamo’ en het ledenaantal verviervoudigt zich in enkele jaren tot 400.
- Uitgave van het eerste nummer van het literaire tijdschrift ‘Het Cahier’, dat later gecontinueerd werd door Ben Klein.
- Drukke agenda: vrijwel elke week was er een lezing, tentoonstelling, debat, bedrijfsbezoek of bieravond.
1952: Promoveert als leraar Germaanse talen.
- Wordt leraar Nederlands en Engels in een middelbare school in Merksem.
- Deze carrière wordt in 1955 eventjes onderbroken door de kunsthandel die hij opzet, maar die al spoedig failliet gaat, waardoor hij naar de school moet terugkeren. Ook dit is voor Raes een moeilijke periode. Hij ervaart het onderwijs als beklemmend en beknottend. De ervaringen die hij er opdoet, zullen hun neerslag vinden in Een faun met kille horentjes (1966).
13 augustus 1953: Trouwt met zijn jeugdvriendin Josette Tillemans, die hij kent sinds haar/zijn zeventiende jaar. Dit huwelijk werd in 1963 ontbonden.
24 januari 1954: Geboorte van zoon Siegfried.
- Onregelmatige tewerkstelling. Moeilijke periode. Schrijft poëzie en korte verhalen. Drukke activiteit in verband met De Nevelvlek.
- Debuut met de gedichtenbundel ‘Jagen en gejaagd worden‘. Het zal echter bij twee bundels blijven. Daarna legt hij zich volledig op proza toe.
1955: Schrijft artikelen hoofdzakelijk over Engelse en Amerikaanse literatuur.
- Vooral de beatgeneration (Kerouac, Ginsberg, Bukowski, Burroughs…) maakte indruk. Hij was bij de eersten die het werk van deze schrijvers – in het toen nog hoofdzakelijk katholieke Vlaanderen – bespraken. Max Kazan/Jef Bierkens is een andere, maar dan zijn we net iets later in de tijd.
1956: Eerste vaste betrekking als onderwijzer in de voorbereidende afdeling van het Koninklijk Atheneum te Hoboken. Wordt echter geschorst na een klacht van de ouders over anti-godsdienstige en socialistische propaganda tijdens de geschiedenislessen.
- Geeft avondles aan de Rijkstechnische school te Hemiksem.
- Zijn eerste proza ‘Verhalen uit de stille Zuidzee’ bestaat uit Polynesische verhalen die hij het Engels vertaalde en waarvoor Herman Wouters wetenschappelijke teksten schreef. De uitgave werd verzorgd door Manteau te Brussel.
1957: Drie jaar na zijn debuut verschijnt bij De Sikkel te Antwerpen zijn tweede en laatste poëziebundel, Afro-Europees, met illustraties door Marc Verstockt.
Daarna verschijnt er uitsluitend nog proza.
- De eerste verhalenbundel Links van de helikopterlijn verschijnt bij de Bezige Bij in Amsterdam.
- Hugo komt voor een moeilijke keus te staan: De Nevelvlek of zijn carrière als schrijver. Hij kiest voor het laatste, tot verdriet van de vereniging.
Reis naar Spanje met Jan Dries en Bert De Leeuw.
13 november 1957: Geboorte van dochter Carina.
Trekt zich terug uit De Nevelvlek om meer tijd te hebben voor zijn eigen werk.
1959: Begin van een correspondentie en vriendschap met Anaïs Nin, een in Frankrijk geboren en naar USA uitgeweken schrijfster van dagboeken en romans waarvan er een aantal complexloos erotisch zijn.
1960 tot en met 1962: Drie uur Engelse les in Israëlitisch Atheneum Jesodé Hathora.
DE JAREN 1960 -1969: HOGE VLUCHT
- Tijdens de jaren zestig en zeventig prijkte Raes in het zenit van de letteren, in het kielzog van vriend en voorbeeld Louis Paul Boon. “We wilden de Vlaamse literatuur boven het boerse Pallieterniveau uittillen. Bijdragen aan de Vlaamse ontvoogding, onder meer op erotisch gebied”, zei hij in 2004 aan Margot Vanderstraeten.
- In het interview opgetekend door Willem M Roggeman in Beroepsgeheim nr 1 (1972) p. 134 zegt Raes het zo:
- “De uitdaging voor mij is: schrijven dat het zindert, als je ’t leest, dat het je affectief teistert, je moreel dooreenschudt, dat je oortjes er van tuiten en de oogjes opengesperd worden. Dat je er van walgt of droomt, of dat je blij bent dat je het hebt gelezen. Al deze dingen afwisselend. Een jong Nederlands auteur schreef mij naar aanleiding van de voorpublikatie van twee hoofdstukken in Elseviers Literair Supplement: ‘Het fragment deed me griezelen, en bijna kokhalzen. Is dat geen Schrijven, Meester?’”
1961: De autobiografische roman ‘De vadsige koningen‘ zet hem definitief op de Nederlandstalige literaire kaart. In het boek, dat de vorm aanneemt van een monologue intérieur maakt hij de balans op van een mislukt huwelijk.
- Dat boek wordt bijzonder gunstig ontvangen: het wordt als het Vlaamse equivalent van De avonden (Gerard van het Reve) aangeprezen en de auteur ervan wordt een nieuwe Louis Paul Boon genoemd.
- Pers en lezers onthaalden al even enthousiast zijn volgende boeken Hemel en dier (1964), Een faun met kille horentjes (1966) en Reizigers in de antitijd (1970).
- Critici rekenden hem tot de toenmalige literaire relschoppers zoals Gerard van het Reve en Willem Frederik Hermans, ‘de aanstootgevers’ werden ze genoemd.
Begin van een levenslange vriendschap met Remco Campert
1962: Publicatie van de verhalenbundel ‘Een tijdelijk monument’ (De Bezige Bij)
- Begin vaste medewerking aan De Nieuwe Gazet (Antwerpen), Het Laatste Nieuws en Vlaamse Gids. Interviews, boekenbijlagen, recensies, jeugdboeken, columns, en vooral Engels/Amerikaanse literatuur tot in 1970.
1963: Scheiding van Josette Tillemans.
Maart 1963: Vormt gezin met Marie-Thérèse Vandebotermet, Siegfried en Carina.
1964: Met de van seks uitpuilende roman ‘Hemel en dier’, effent hij het pad voor Jan Cremer en Jan Wolkers.
“Ik heb altijd vol erotiek en fascinatie voor de vrouw gezeten. Ik heb altijd naar vrouwen gesnakt. Nu nog !, gaf Raes in 2001 toe. “Seks bedrijven, schrijven en fantaseren is voor mij een antidotum tegen doodsangst. Seks is levensdrift. Seks is roes”.
8 juni 1965: Trouwt met zijn grote liefde Marie- Thérèse Vandebotermet.
1966: Zijn roman ‘Een faun met kille horentjes’ veroorzaakt hevige commotie in het letterenlandschap.
- In het boek verwerkt hij een aantal frustraties die hij in het onderwijs – dat hij van binnenuit kent – ervaart. Het boek ontstijgt echter zonder moeite het persoonlijke. De hoofdfiguur Houtdrager wordt opgevoerd als een vat vol tegenstrijdigheden: enerzijds de nogal teruggetrokken, enigszins nihilistische onderwijzer maar ook de faun met een ontembare levensdrift.
- Het boek werd in 1968 in het Duits vertaald door Jürgen Hillner met als titel Ein Faun mit kalten Hörnchen en uitgegeven bij uitgeverij Melzer.
1966: Krijgt een vaste aanstelling als leraar in het middelbaar onderwijs te Merksem. Tegelijkertijd bekleedt hij functies van medewerker en/of redacteur van de literaire tijdschriften Het Cahier, Gard Sivik, De Vlaamse Gids, Podium en Nieuw Vlaams Tijdschrift.
1968: Tijdens de Nederlandse Boekenweek van 1968 wordt de verhalenbundel Bankroet van een charmeur uitgeroepen tot het beste boek van het jaar 1967.
Hij krijgt tot driemaal toe een werkbeurs van het Belgische Ministerie van Cultuur, waarmee hij vrije tijd kan kopen. Er komen drie romans uit voort: De Lotgevallen (1968), Reizigers in de anti-tijd’ (1971) en Het Smaran …(1972).
1968: Publicatie van de ‘De lotgevallen’
- De lotgevallen vormt een tweeluik met Reizigers in de anti-tijd. Beide zijn toekomstromans. Het gezin staat centraal. De lotgevallen is een fantastisch sprookjesachtig epos, waarin de personages proberen te ontsnappen aan het absurde menselijke bestaan. Ze gaan op zoek naar een ideale maatschappij en vertrouwen daarbij uitsluitend op de ei geciteerd door gen kracht. Na vele avonturen en ‘lotgevallen’ zinken ze weg in zee en komen in de anti-tijd terecht.
Reis naar Zweden met Peter Vos en Frank Lodeizen.
1969: Ontvangt de prestigieuze Van der Hoogtprijs voor De lotgevallen.
- In hetzelfde jaar verschijnt een Duitse vertaling van de roman onder de titel Club der Versuchspersonen’ door Jürgen Hillner en uitgegeven bij uitgeverij Melzer.
- In 1978 wordt het in het Sloveens vertaald door Grah Drago als Zapisani usodi (Ljubljana: Pomurska Zalozba).
DE JAREN 1970 – 1980 : POGINGEN TOT EEN ZELFSTANDIG SCHRIJVER
Waar het werk in de periode 1954-1968 veelal een pessimistische (toekomst)visie kent, klinkt het vanaf 1969 optimistischer. Zijn nieuwe gezinssituatie en vernieuwingen op politiek en sociaal gebied zijn daar niet vreemd aan.
1970 – 1972 : Nieuwe werkbeurs van het Ministerie van Cultuur
- Het onderwijs schenkt hem weinig voldoening. Hij kijkt hij er steeds meer naar uit om van schrijven zijn beroep te maken. Hij vraagt een schrijverswerkbeurs aan bij het ministerie van Cultuur. De aanvraag wordt goedgekeurd en Hugo neemt van 1970 tot 1972 verlof om zich op het schrijverschap toe te leggen.
1971: Publicatie van ‘Reizigers in de anti-tijd’ , een sciencefiction roman.
- Reizigers in de anti-tijd vertelt het vervolg van ‘De lotgevallen’. De roman bestaat uit drie delen. In elk deel bereiken de vier reizigers een nieuw stadium in hun evolutie naar geluk en vrijheid. Het laatste stadium ‘Nieuwland’ (leven in een anarchistische commune) kan worden beschreven als “de uiteindelijke overwinning van het irrationele en de creativiteit. Nieuwland is de verwoording van de droom van ’68 en van het geluk van het gezin Raes” (L. Stynen in Restant (zomer 1981), geciteerd door Joris Gerits in Geboekstaafd Vlaamse prozaschrijvers na 1945 p. 212).
- Reizigers in de anti-tijd wordt in 1972 bekroond met de Prijs van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Taal en Letterkunde.
1972: In ‘Het smaràn, het vikka, de ronko en al de andere kleuren van de geschiedenis’, verweeft de auteur historische gruwelen met het dagelijkse doen en laten van een modern historicus-auteur.
- Het smaràn… wordt tweemaal bekroond. In 1973 met de Literaire prijs Dirk Martens van de stad Aalst enin 1975 met de Driejaarlijkse Belgische Staatsprijs voor het proza
1973: Een nieuwe aanvraag voor een beurs wordt niet gehonoreerd. Noodgedwongen keert Hugo terug in het onderwijs en neemt een parttime baan aan.
1977: Hugo verlaat het onderwijs definitief en gaat werken voor het ministerie van Pensioenen. Hierdoor ontstaat meer tijd voor het schrijven.
1978: Een nieuwe sciencefictionroman De verwoesting van Hyperion.
- Het verhaal draait om een kleine groep mensen – overlevenden van de grote verwoesting van de aarde – die zich in de loop der tijden heeft ontwikkeld tot een technisch-wetenschappelijke hyperbeschaving. Deze mensen leven van wijsheid en poëzie, van vrede en innerlijke avonturen. Het komt tot een conflict met de Ratniks, sterk geëvolueerde ratten die eveneens de verwoesting hebben overleefd. Het conflict wordt de ondergang van Hyperion: domheid, machtswellust en geweld winnen het van vredelievendheid en geestelijk leven.
NAAR HET EINDE TOE…
1980 en verder: Vanaf de jaren 80 deemstert Raes’ literaire reputatie weg. Dat zijn romans niet meer de scherpte hebben van vroeger is de kritiek niet ontgaan.
1988: Toch schreef Raes met De Strik, een reflectie op de onderwijswereld, opnieuw een roman met niveau.
- Henk, de Strik, is leraar maar ook schilder. Beide activiteiten – overigens zeer autobiografisch te duiden – zijn de rode draden door een verhaal waarin de malaise in het onderwijs ongenadig scherp geanalyseerd worden en de aspiraties van de tekenaar-schilder Dick Elst beschreven worden.
- De Strik biedt een staalkaart van Raes’ kunnen. Uit de grote variëteit van thema’s, de nerveuze stijl; de pertinente observaties naast visionaire taferelen, blijkt ontegensprekelijk hoezeer Raes een getalenteerde verteller is.
1989: Ter gelegenheid van Hugo Raes’ zestigste verjaardag wordt de bloemlezing De Spaanse sjaal samengesteld. Het bevat 22 verhalen uit eerdere bundels van de auteur.
Na publicatie van De Spaanse sjaal blijft het meer dan tien jaar stil rond de auteur.
1998: Uitgeverij Atlas brengt Verhalen uit, een bloemlezing uit de beste verhalen van de auteur.
2001: Een aquarel van de tijd verschijnt, een mengeling van herinneringen, anekdotes en dagboekaantekeningen.
- Hugo Raes vertelt op openhartige wijze over zijn leven. Zijn ‘donkere kinderjaren’ waarin hij aan hevige astma-aanvallen leed en die een groot doodsbesef tot gevolg hadden; zijn puberteit, waarin introspectie hem onzeker en somber stemde; De Nevelvlek en de beruchte schrijversfeesten van de jaren zestig; zijn passie voor zeilen en het zomerhuisje in Frankrijk, waar ‘zonnen en heerlijk nietsdoen’ hem naar eigen zeggen lui maakten.
- Met deze autobiografie poogt zijn uitgeverij Atlas nog aan te sturen op een revival. Maar van een comeback kan geen sprake meer zijn.
2004: In een interview met Margot Vanderstraeten (gepubliceerd in: Schrijvers gaan niet dood, 2008) zegt Raes lucide:
“Zodra ik uit deze neurologische kliniek (Hoge Beuken, Hoboken, MVDS) ben, wil ik weer gaan tekenen en schilderen. Liever schrijf ik, ja. Maar ik denk niet dat dat nog lukt. Er is aan alles een einde, ook aan het schrijven. Het is mooi geweest. Ik heb mijn bijdragen geleverd. Het zou tegen de logica ingaan als ik nu, op mijn 78ste, opnieuw zou debuteren. Bovendien klopt het niet: het is niet waar dat waar een wil is een weg is. Ik wil wel. Maar er is geen weg meer.” Laatste interview met de vandaag overleden auteur Hugo Raes
2007 : De Literaire Kring Hugo Raes wordt opgericht.
- Met twee jaarlijkse activiteiten wil zij het oeuvre van Hugo Raes opnieuw onder de aandacht brengen.
- Ook overhandigt de Kring in mei 2007 het omvangrijke literaire archief van de schrijver aan het Antwerpse Letterenhuis. Het archief bevat manuscripten van uitgegeven werk, duizenden brieven (waaronder een correspondentie met de Amerikaanse schrijfster Anaïs Nin) en 400 foto’s.
23 september 2013: Na een lange slepende ziekte overlijdt Hugo Raes in het woonzorgcentrum Lozanahof te Antwerpen, nadat hij euthanasie had aangevraagd.
28 september 2013: begrafenis van Hugo Raes te Wikrijk. Lukas de Vos sprak de afscheidsrede uit.
BEKRONINGEN
- 1968: Referendum van de Vlaamse lezer : Beste boek voor de verhalenbundel Bankroet van een charmeur.
- 1969: Lucy B. en C.W. Van der Hoogt Prijs voor Lotgevallen
- 1972: August Beernaerts-prijs (KANTL) periode 1970-1971 voor ‘Reizigers in de anti-tijd’
- 1973: Literaire prijs Dirk Martens van de stad Aalst voor de roman ‘Het Smaran’
- 1975: Driejaarlijkse staatsprijs voor romans en verhalend proza voor ‘Het Smaran’
- 1980: Science Fiction Award voor de plaats die de SF inneemt in zijn werk.
Bron: Frans Heymans, Het goud van de Vlaamse letteren. 170 jaar prijzen voor de Nederlandse literatuur in België (1830-2000). Snoeck-Ducaju & Zoon, Gent, 2001.
MEER OVER HUGO RAES
- Bloem, Rein e.a. 1969. In gesprek met Hugo Raes. Literaire documentenserie, Amsterdam: De Bezige Bij.
- Kersten, Jacques. 1978. Hugo Raes. Reeks Grote ontmoetingen, Brugge: Orion.
- Wispelaere, Paul de. 1989. ´Hugo Raes´. In: Hugo Brems, Tom van Deel, Ad Zuiderent (red.). Kritisch lexicon van de Moderne Nederlandstalige Literatuur. Groningen: Martinus Nijhoff uitgevers.
GERAADPLEEGDE BRONNEN
Websites
- NEDWEB/Literatuur in context – Raes, Hug
- Hugo Raes · dbnl
- Margot Vanderstraeten, Laatste interview met de vandaag overleden auteur Hugo Raes.
- Willem M. Roggeman, Beroepsgeheim 1 • dbnl
Neem ook eens een kijkje op Hugo Raes’ officiële website: Hugo Raes – Officiële Website.
Referenties
- Chronologie in ‘Explosie’ (1972) pp. 125-127. Uitg. De Bezige Bij – Dar pockets.
- Joris Gerits, in: M. Janssens e.a (red.). Vlaamse prozaschrijvers na 1945 (1988), p. 209-213;
SMAAKMAKER
DE WORM
Inwendig kankeren, vretend slopend. Misschien krijg ik een maagzweer, galstenen of kanker. Kanker misschien het gemakkelijkst. Hoe krijgt men kanker ? Ook de dieren hebben kanker soms, vooral kippen, die men een hormonenkorreltje in de hals schiet, opdat ze onvruchtbaar blijven, lang genoeg om snel dik te worden, aan te vetten. Die hormonendoses zijn kankerverwekkend, heeft men vastgesteld. Maar de boer, de rasse kippenkweker plant onderhuids het gevaar, de onzichtbare vroegtijdige marteldood. Kunstmatige meststoffen, zegt men. Vee, een os, een koe. krijgt kanker, men weet het niet, aanvangsstadium, dier gaat naar de slachterij, niemand weet het. Vleeshouwer hakt karkas in mooie stukken. Maalt delen door het molentje: gehakt. Licht kankergezwel wordt fijngemalen in molentje. Lekker rauw kankergezwel verorberen met een augurkje, een beetje zout, eventueel een geklutst ei. Of een kankertje braden, binnenste van het vlees bereikt zelden temperatuur van 40 graden. Kiemen blijven in leven. Eet u ook graag vlees ? Eet u ook graag lijken van dieren ? Wij vonden een worm van 4 centimeter in het vlees gistermiddag. Vers vlees. Een spoelworm. Een spoelworm komt langs een eitje in onze voeding, met planten (welke met dieren- of mensenuitwerpselen gemest werden) in de ingewanden waar hij zich ontwikkelt. Ongeveer anderhalve centimeter geworden zijnde, doorboort hij de ingewandswanden, werkt zich instinctief opwaarts, doorboort de longwand, het hart, zoekt zijn weg naar de keel. Achterin de keel doorboort hij een laatste maal de wand, wordt opnieuw ingeslikt, komt terug in het spijsverteringsstelsel, is nu volwassen, en legt eitjes in de darmen. Eitjes worden met de stoelgang naar buiten gewerkt, stoelgang wordt later als mest gebruikt. Eitjes van de spoelworm komen in onze voeding terecht enz…
Uit: De vadsige koningen (1961)
BIBLIOGRAFIE
De bibliografische gegevens werden onder meer nagekeken bij
- Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience – Antwerpen.
- Koninklijke Bibliotheek van Brussel – Brussel / Bibliothèque Royale de Belgique – Bruxelles.
- Piet Devos: Van reuzen tot dwergen. Bibliografie – Vlaamse schrijvers in de 20ste eeuw – Eerste drukken. Kortrijk, eigen beheer 2007
- POËZIECENTRUM vzw – Gent
Om de foto’s in de fotogalerij te vergroten klikt u op de foto.
Chronologisch overzicht
POSTUUM
2020 | De vadsige koningen (roman – heruitgave)
Omslagbeeld: Anne Hulskemper |
Antwerpen: Karakters uitgeverij. -280p. |
Varia
- 1973-1977. Wereld in teksten: Zesdelige schoolbloemlezing voor het middelbaar onderwijs, in samenwerking met Prof.Dr. Paul de Wispelaere en Paul van Aken. Uitgeverij Manteau
- 1973. Frans Vyncke en Hugo Raes: Roger Serras als schilder
VERTAALD IN ANDERE TALEN
DUITS
- 1968: Der Faun prophezeit. Duits / vert. uit het Nederlands door Jürgen Hillner. . In: Egoist, jrg.9 (1968) nr.15, Heft 2, p.31-33. Fictie. Deel van Een faun met kille horentjes
- 1968: Ein Faun mit kalten Hörnchen. Duits / vert. uit het Nederlands door Jürgen Hillner. Darmstadt: Joseph Melzer. Fictie, gebonden. Oorspronkelijke titel: Een faun met kille horentjes. Amsterdam: De Bezige Bij, 1966.
- 1969: Club der Versuchspersonen. Duits / vert. uit het Nederlands door Jürgen Hillner. Darmstadt: Joseph Melzer. Fictie, gebonden. Oorspronkelijke titel: De lotgevallen. Amsterdam: De Bezige Bij, 1968.
ENGELS
- 1975: A sunrise Engels / vert. uit het Nederlands door R.B. Powell. 1975. In: Other times, vol.1 (1975) nr.2, p.39-40. Fictie. Oorspronkelijke titel: Een zonsopgang (1963).
- 1979: A sunrise Engels / vert. uit het Nederlands door R.B. Powell. London: Times Mirror, 1979. In Twenty houses of the zodiac, 1979, p.124-128. Fictie. Oorspronkelijke titel: Een zonsopgang (1963).
FRANS
- 1975: Le ciel et la chair Frans / vert. uit het Nederlands door Liliane Wouters. Bruxelles: Complexe (Le Plat Pays). Fictie, paperback. Oorspronkelijke titel: Hemel en dier. Amsterdam: De Bezige Bij, 1964.
- 1976: Les voyageurs de l’antitemps Frans / vert. uit het Nederlands door Jeanne Buytaert. Verviers: André Gérard Marabout (Bibliothèque Marabout / Science-Fiction; 593). Fictie, paperback. Oorspronkelijke titel: Reizigers in de anti-tijd. Amsterdam: De Bezige Bij, 1970.
POOLS
- 1976: Beneluks – wysoka koniunktura Pools / vert. uit het Nederlands door Zofia Klimaszewska. 1976. In In: Literatura na swiecie, nr.3 (1976), p.230-239. Fictie. Keuze uit de roman: Bankroet van een charmeur (1967).
- 1980: Faun z zimnymi rózkami Pools / vert. uit het Nederlands door Andrzej Wojtaś. Warszawa: Panstwowy Instytut Wydawniczy (PIW). Fictie, gebonden. Oorspronkelijke titel: Een faun met kille horentjes. Amsterdam: De Bezige Bij, 1966.
ROEMEENS
- 1974: La stînga liniei de elicoptere Roemeens / vert. uit het Nederlands door H.R. Radian. Cluj: Dacia. Fictie, paperback. Oorspronkelijke titel: Links van de helikopterlijn. Amsterdam: De Bezige Bij, 1957.
RUSSISCH
- [(De Vlaamse reus)]. Russisch / vert. uit het Nederlands door n.n.. Moskva: Raduga, Fictie. Oorspronkelijke titel: De Vlaamse reus. Amsterdam: De Bezige Bij, 1974.
SLOVEENS
- 1978: Zapisani usodi Sloveens / vert. uit het Nederlands door Grah Drago. Ljubljana: Pomurska Zalozba. Fictie, gebonden. Oorspronkelijke titel: De lotgevallen. Amsterdam: De Bezige Bij, 1968.
TJSECHISCH
- 1972: Benelux vrcholná konjunktura; Sarméruv bankrot Tsjechisch / vert. uit het Nederlands door Olga Krijtová. 1972. In: Svetová literatura, nr.2 (1972), p.154-165. Fictie, Een keuze uit: Bankroet van een charmeur (1967).
ZWEEDS
- 1979: En soluppgång Zweeds / vert. uit het Nederlands door Gunnar Gällmo, Kjell Rehnström. Vänersborg: Delta. In: Zodiakens tjugo hus, 1979, p.138-143. Fictie. Een keuze uit : A sunrise (1975).