Schrijversgewijs - Vlaamse schrijvers van 1830 – heden

Tijdschrift De Tafelronde (1953-1981)

• Centrale figuur: Paul de Vree
• Vanaf 1954 geörienteerd op het modernisme.
o Vanaf 1957 verlaten de traditioneel georiënteerde redactieleden (o.a. Karel Vertommen, Paul Lebeau ea) het tijdschrift. De nieuwe redactie bestaat uit jongeren als Adriaan Peel, Rudo Durant, Jan van der Hoeven en natuurlijk ook Adriaan de Roover en Paul de Vree.
• 19 december 1958: Eerste ‘Experimentele poëzieavond’ ingericht door De Tafelronde, Het Kahier en de jongeren van Frontaal. (Gard Sivik weigerde mee te werken)
• Doorbraak 1958 en 1959 met telkens een speciaal nummer ‘Gedicht en Grafiek’ waarin de redactie een balans wilde opmaken van de levende poëzie en kunst.
o ‘Poëzie en Grafiiek ‘58’ werd samengesteld door Adriaan de Roover en Paul de Vree samen, ‘Poëzie en Grafiek ‘59’ door de Roover alleen.
• In de poëzie staat het ongeremde, zintuiglijk bepaalde taalexperiment centraal. De dichter poogt het rationele zoveel mogelijk uit te schakelen.
o Zie: De Roover in Testvliegen (1961) en Vvrede gedichten (1965)
o De evolutie van Paul de Vree van ‘Egelrond’ (1957) over ‘Grondbeeldig’ (1960) Pl.acid.amore (963) tot H.eros.hima (1965). Een evolutie van vrij vers naar constructief spel met woorden.

Begin jaren 1960 vonden – mede onder impuls van het tijdschrift Tafelronde – een aantal poëziemanifestaties plaats in samenwerking met plastische kunstenaars.

• 1960: Jef Verheyen bracht gedichten aan op zijn monochrome schilderijen
• 1961: Gedichten van Paul de Vree werden verwerkt in assemblages van Vic Gentils. Van Adriaan de Roover werden gedichten op glas geplakt of op een naaibuste genaaid.
• Het AMVC te Antwerpen organiseerde de tentoonstelling ‘Tentoonstelling van Objectieve Poëzie’ wat de aanzet was voor de concrete, visieve poëzie van Paul de Vree.

1963: De Tafelronde zet deze ontwikkeling op scherp in haar speciale nummer ‘Nieuwe tendenzen in de poëzie’

1963: De dominante positie van Paul de Vree ontketent een opstand, die haar neerslag vindt in het pamflet van Adriaan de Roover e a ‘De Vree, de dood van een kritikus’. Het pamflet besluit: “Wij doen niet mee. Wij willen proper zijn. Wij willen niet sociaal blinken. De VENT Paul de Vree is gestorven. Wij hebben hem begraven.”

• De Roover wordt uit de redactie van De Tafelronde geschrapt en verdwijnt voor 20 jaar van het literaire toneel.
• Adriaan Peel neemt ontslag en richt het tijdschrift ‘Lepel’ op.

1964: De Tafelronde is voortaan het blad van Paul de Vree, omringd door volgelingen en geestesgenoten.

Opvallend: Gard Sivik – met Paul Snoek als welluidende tenor – wordt de geduchte aartsrivaal waar het gaat om wie de voortrekkersrol heeft in het avant-gardisme.

Na 1965 zal het belang van het tijdschrift langzaam wegdeemsteren.