home | Inloggen
Aantal schrijvers: 594 | Aantal boeken:

19.538

 

 

NIEUWE DICHTBUNDEL van MARLEEN DE CRÉE: TOEN GISTEREN NOG VANDAAG WAS.

Vooreerst de realia

Leuven: Uitgeverij P.  -46p.
Afmetingen: 20 x 17.20 (garenloos gebrocheerd – zachte kaft met flappen)
Gezet in Perpetua.
Gedrukt op Arctic the Volume, 150 gr door Drukkerij BestInGrafics, Vosselaar
Foto’s Jean de Crée.
Bevat drie cycli: Kleine fuga; Blue smoke; Margaretha.

Een verrijkende leeservaring…

‘Een elegie over het verglijden’ staat er in de flaptekst te  lezen.

Er zit een zekere meedogenloosheid in gedichten met het verglijden als thema. Op het verglijden hebben we geen vat, het ontglipt ons, het staat los van ons. Maar we zijn er wel onlosmakelijk mee verbonden. En kijk en zie, soms kunnen we dat ervaren, wanneer ons leven snijdt met dat wegglippende verglijden. Daar gaan deze gedichten over en jawel ze zijn vol mededogen, én hard omdat ze eerlijk zijn. Meeslepend ook, je onverhoeds met dwingende (dichters)hand meetronend, kijk en zie…

Wat verklapt de flaptekst nog meer ?

…“dat van het  leven vooral het voelen overblijft, van de tover de huiver, over ieder verhaal ontegenzeggelijk een doek valt”

Dat klopt als beschrijving, maar dan weer: de gedichten verwoorden het subtieler, doorvoelbaarder, met nuances van stilte en spanning – hoe de dichteres kijkt en ziet en denkt..

De bundel heeft drie cycli. Kleine fuga verweeft het verglijden met wat ons omringd: zon, zand, herfstbladeren in de regen, ‘een morgen vóór het licht’. In Blue smoke, lijkt het alsof een blauwe schaduw de wereld daar buiten verhult, maar – o paradox- er toch iets van ontsluiert en tenslotte Margaretha – ik citeer de flaptekst, maar weet, de gedichten hebben een rijker palet – als een requiem voor een vriendin, geen lacrimosa maar het fijne waaien van een lied, / dun gefluister, oor tegen mond.

Proef even uit de cyclus Margaretha

hier was tijd een plaats, hij bewoog
niet, dag en nacht hingen over elkaar,
een wonderlijke kus, een dierbaar zwijgen
als dwalen tussen zuilen van rust

het donker veranderde het dwalend
licht en fluisterde: wacht, wacht,
ik ben nog niet gekomen, stond
in haar schaduw uit te hijgen.

gedachten schenen zich te draaien
in het gezang van de herinnering
als een langzame witte boog.

De melodie van een vrouw die pas
was uitgegaan om zich te zoeken
breekbaar glas en nutteloze dromen.

…toch ?

Marleen de Crée in Schrijversgewijs (klik op de link):  De Crée, Marleen