Johny Van Tegenbos
Roeselare, 15 mei 1955
Ps. van Lucas Vanclooster
Schrijver van romans, recensent, journalist.
BIOGRAFIE
15 mei 1955: Geboren als Lucas Vanclooster te Roeselare.
- Vanclooster volgt eerst een lerarenopleiding (regentaat Nederlands-Engels-Economie) en geeft 11 jaar les, waarvan 2 jaar in het kunsthumaniora. Hij werkt ook 3 jaar als chauffeur bij de nationale opera.
- Publiceert onder de schuilnaam Johny Van Tegenbos een viertal romans bij uitgeverij Manteau, die zich vooral rond het operagebeuren afspelen. Eerder heeft hij zich ook bezig gehouden met verschillende vormen van stripverhalen en cartoons, copy-art en enveloppe-kunst.
Rond de geboortedatum heerst er bewust enige mystificatie om Lucas Vanclooster zijn alter ego Johny van Tegenbos steevast laat geboren worden in 1958
1978: Stuurt het typoscript van Ik ben eeuwig jong in voor de nieuwe literaire PEP-prijs (Pink Editions & Productions). Wint die prijs – wat hem 12.500 frank prijzengeld oplevert – maar de publicatie blijft uit. Uiteindelijk komt het typoscript op het bureau van Julien Weverbergh, toenmalig directeur bij uitgeverij Manteau terecht, die beslist om het uit te geven.
1982: Debuteert als romanschrijver bij Manteau met Ik ben eeuwig jong. Het boek wordt goed ontvangen en wekt veel verwachtingen.
1984: Volgt Een opvoeder, waarin hij – net als in zijn eerste boek – hoofdzakelijk de jeugd- en opvoedersproblematiek als onderwerp heeft.
1985: Gaat aan de slag als chauffeur van Gerard Mortier bij de Koninklijke Muntschouwburg. De literaire neerslag hiervan is te lezen in de romans De bochtenrijder van de opera (1989) en Funyu (1991).
1989: De roman De bochtenrijder van de opera rolt van de persen.
- Achter de schermen van een groot operahuis, een beetje een thriller, road-avontuur, de highbrow-wereld van de opera tegenover het banale bestaan van een onrustige chauffeur, humor en ironie en vooral veel muziek.
1989-1991: Geeft lessen filmopvoeding voor het Brusselse audiovisuele centrum Maatwerk. Is ook tijdelijk leraar aan de kunsthumaniora en maakt fotocopie-art, papieren collages met maatschappijkritische inhoud.
1991: Funyu, zijn laatste roman
- Korte bespreking: Een Japanse violiste wordt bij een auditie in Japan uitgekozen om in een operaorkest in Brussel te komen spelen. Zij ontmoet er Europa, heeft veel moeite met het begrijpen en aanvaarden van de daar heersende conventies, wordt door haar landgenoten in het orkest meer dan vijandig behandeld en kan een en ander maar moeilijk verwerken. De schrijver van dit boek lijkt Japan, de Japanse vrouw en de wijze van denken en voelen in Japan uitstekend te kennen. De toon van de vertelling straalt dat uit, heeft de eenvoud en poëtische sfeer, dikwijls tenminste, van een Japanse vertelling. Verder is het interessante van deze roman, dat hij, qua compositie, synchroon loopt aan een vioolconcert van Mozart en dit is voor muziekkenners ‘leesbaar’. Een goed geschreven liefdesverhaal.
1991/1994 – 2007: in 1991 begint zijn BRT/VRT carrière bij de instructieve omroep, waarna hij in 1994 journalist wordt voor het VRT-radionieuws voor Radio I.
- Hij houdt zich vooral bezig met de ochtend/eindredactie en met buitenlandse berichtgeving over Groot-Brittannië en Noord-Ierland, maar ook over India, monumentenzorg, Booker- en Nobelprijzen en zowat alles over auto’s en vliegtuigen.
- Vanaf 1990 verschijnt er regelmatig een literaire kritiek in ‘De Standaard der Letteren’.
2007: Na de grote herstructurering van 2007 verschuift zijn werkterrein naar de culturele verslaggeving. Maar hij grijpt ook de kans om soms een boekbespreking of commentaar te schrijven op de website van de VRT.
September 2008: Verrast vriend en vijand met een bijna wekelijkse, meestal nostalgische of ironische politiek-correcte blog op: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/2.5248/vrtcolumn_lucasvanclooster
Hij werkt mee aan een boek over de Vilvoordse architecten De Winter en Engels.
Vanclooster is getrouwd met zijn collega-journaliste Kristien Bonneure en hebben samen 2 kinderen.
2020: Hun 21-jarige zoon, Frederik, die vermist was sinds nieuwjaarsdag 2020 werd op 5 januari in het Zeekanaal Brussel-Schelde dood teruggevonden. Hij kwam om het leven door verdrinking.
Meer over Johny van Tegenbos
- Romans, verhalen en performances van Johny van Tegenbos / Sandra De Nies – Vrije Universiteit, Brussel 1995. Licentiaatsverhandeling Germaanse filologie. Promotor: Prof. Van Oudvorst.
GERAADPLEEGDE BRONNEN
Websites
referenties
- Lionel Deflo, Johny van Tegenbos, reeks ‘Bibliotheek van de West-Vlaamse letteren’ uitgegeven door de Vereniging van WestVlaamse schrijvers nr 255, jg44/2009 nr 6
BIBLIOGRAFIE
De bibliografische gegevens werden onder meer nagekeken bij
- Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience – Antwerpen
- Koninklijke Bibliotheek van België – Brussel – Bibliothèque Royale de Belgique – Bruxelles.
- Piet Devos: Van reuzen tot dwergen. Bibliografie – Vlaamse schrijvers in de 20ste eeuw – Eerste drukken. Kortrijk, eigen beheer 2007
Om de foto’s in de fotogalerij te vergroten klikt u op de foto.
Chronologisch overzicht