Maakt deel uit van:Auteur/dichter en vertaler
Paul Claes
Leuven, 30 oktober 1943
De theoreticus, de dichter, de vertaler, de exegeet, de prozaïst, de pasticheur
Zes invalshoeken voor een oeuvre dat de samenhang van een boek vertoont.
Vertalers geven vreemde teksten asiel,’ schreef ik in Diapason (1992). ‘Als vertalen vertolken is wat een vreemde ziel beweegt, is iedere vertaling een protest tegen de barbarij’. Heb je als vertaler een motto? Mijn motto als vertaler is tegelijk mijn lijfspreuk: mobilis in mobili, ‘Beweeglijk in het beweeglijke’
BIOGRAFIE
30 oktober 1943: Geboren als zoon van een hoogleraar klinische biologie.
Studeerde klassieke letteren en vervolgens Germaanse filologie (Nederlands en Engels).
Net in de jaren 1960, toen hij afstudeerde, werd de betekenisgeving een centraal probleem in het Parijse structuralisme. De structuralisten beriepen zich op de linguïstiek, de psychoanalyse en de ideologiekritiek om uiteenlopende betekenisverschijnselen in de maatschappij coherent te beschrijven en gefundeerd te verklaren.
Aan de toen nog jonge classicus bood de nieuwe betekenisleer niet alleen een kader om problemen te formuleren, maar tevens een methode om oplossingen te ontwerpen.
Rond 1960 valt ook de beslissing om de volledige Rimbaud te vertalen.
DE THEORETICUS
1979: Het netwerk en de nevelvlek, Claes’ eerste theoretische werk ligt in de boekwinkel. Het is voor het grootste deel een verzameling van artikelen die vanaf 1972 in diverse tijdschriften waren verschenen.
- Later zullen nog meerdere theoretische geschriften van de persen rollen. Echo’s echo. De kunst van de allusie. (1988, 2011)
- Niet onbelangrijk zijn tevens de – tot op heden vier – close-reading studies:
- Rainer Maria Rilke (Raadsels van Rilke. Een nieuwe lezing van de Neue Gedichte, 1995; in 2009 vertaald naar het Duits en bij Athena Verlag, Oberhausen uitgegeven)
- Catullus (‘Concatenatio Catulliana. A New Reading of the Carmina’, 2002)
- Arthur Rimbaud (‘La clef des Illuminations’, 2008)
- T.S. Eliot (A Commentary on T.S. Eliot’s Poem The Waste Land: The Infertility Theme and the Poet’s Unhappy Marriage, 2012)
Deze close readings bieden nieuwe inzichten, vaak baanbrekend, verworven uit het nauwe en soms langdurige vertaalcontact met de auteur – bij Rimbaud heeft Claes het over 40 jaar vertaalactiviteit – waarbij de zorg voor traditie en intertekstuele transformatie centraal staan.
1981: Promoveerde aan de Katholieke Universiteit Leuven op het proefschrift De mot zit in de mythe: antieke intertextualiteit in het werk van Hugo Claus.
- De mot zit in de mythe verscheen (zonder het wetenschappelijk apparaat) in 1984 als handelseditie bij de Bezige Bij te Amsterdam.
- Het valt op hoe mooi verschillende interesses die zijn verdere werk kenmerken reeds samenvallen: kennis van antieke literatuur en mythologie, belangstelling voor het modernisme en fascinatie voor het fenomeen van de intertextualiteit.
DE DICHTER
Claes plaatst zijn veeltalige gedichten bewust binnen een traditie, die hij telkens weer transformeert.
1983: Debuteerde met de sonnettenbundel De Zonen van de Zon, later opgenomen in de dichtbundel Rebis (1989).
- Met deze eersteling zet de dichter meteen de toon: een Nederlandstalig sonnet van hemzelf uit 1963 met variaties in het Engels, Latijn, Duits, Grieks, Italiaans, Frans en Spaans.
DE VERTALER
Bij het grote publiek is Claes vooral bekend als vertaler.
- Hij is de eerste Vlaming die in 1996 de Martinus Nijhoff Prijs verwierf.
- Voor Claes is literair vertalen veel meer dan een tekst overbrengen van de ene taal naar de andere. Hij is er zich van bewust dat elk werk is ingebed in een literaire traditie en in een eigen cultuur, die beiden evenzeer moeten worden overgebracht.
1983: Zijn eerste vertaling verschijnt op de markt: De Griekse liefde. Honderd epigrammen uit de Griekse Anthologie. Het werd een vrije maar doordachte bewerking van een selectie van de beroemde epigrammen.
Een veel te kort overzicht van wat er allemaal op volgde:
Franse poëzie
- We hebben al gerefereerd naar zijn langdurige vertaalinspanning rond de poëzie van Arthur Rimbaud
- Naar het Nederlands taalgebied brengt hij ook de ‘onvertaalbaar’ geachte Mallarmé . Beide dichters bevinden zich op de grens van het classicisme en het modernisme, evenals José-Maria de Heredia, een tijdgenoot van Mallarmé, Gérard de Nerval, Louïze Labé, die iets vroeger in de tijd te situeren valt.
Engels modernisme
- Een dichter Ezra Pound (Pisaanse Canto’s, 1985) en een prozaïst James Joyce (Ulysses, 1994), werden – samen met Mon Nys – nauwgezet getoetst aan idioom, grammatica en klank.
- T.S. Eliot’s ‘The Waste Land’ heeft een heel lange gistingsperiode achter de rug vooraleer de vertaling Het Barre land in 2007 uitkwam.
Klassieke literatuur uit Rome en Griekenland
- Hier vinden we vernieuwers als Catullus wiens Verzen in 1995 een even subjectieve, scabreuze en erudiete Nederlandse versie hebben gekregen als het origineel destijds. Maar ook Horatius, Herakleitos, Sappho worden niet geschuwd.
DE EXEGEET
Deze auteur is filoloog, tekstuitlegger, exegeet.
- Zijn vertalingen berusten op nauwkeurige linguïstische, stilistische en historisch-culturele analyses en leggen daarvan rekenschap af in inleidingen en commentaren. De didacticus probeert ook in aparte monografieën het werk van moeilijker auteurs leesbaarder te maken.
- Het grondigst heeft Claes zijn bijna naamgenoot Claus (De mot zit in de mythe, 1981,1984) gecommentarieerd.
- Vier gedichten van Christine D’Haen belichtte hij in De kwadratuur van de Onyx (1986).
- Echt baanbrekend zijn Gezelle gelezen (1993) en Raadsels van Rilke (1995)
- Ook De zwarte zon: Code van de hermetische poëzie.(2013) en De sleutel. Vijfentwintig gedichten van Noord en Zuid ontsloten. (2014) getuigen van deze bezorgdheid.
1984: Verscheen een herziene versie van zijn dissertatie De mot zit in de mythe bij de Bezige Bij.
- Hij kreeg er de Prijs voor de Kunstkritiek van het Vlaamse Willemsfonds (1984) voor, de Literaire Prijs van de Stad Antwerpen (1985) en de Eeckhout-prijs van de Vlaamse Academie (1986).
Daarna was hij enkele jaren docent in Nijmegen en vervolgens combineerde hij drie deeltijdse docentschappen: aan de toenmalige Katholieke Vlaamse Hogeschool voor vertalers in Antwerpen, de Mercator Hogeschool in Gent en aan de KU in Leuven.
1984-1985: Wetenschappelijk medewerker aan de KU-Leuven.
1985-1988: Wetenschappelijk medewerker aan de universiteit van Nijmegen.
1988: Publiceerde de essaybundel Echo’s echo’s, waarin Claes allerlei vormen van intertekstualiteit en hun betekenis voor het literaire werk beschrijft. In 1991 werd deze bundel bekroond met de driejaarlijkse Belgische Staatsprijs voor het Essay.
DE PROZAÏST
1992: In de verhalenbundel Het laatste boek (1992) trekt Claes de consequenties van zijn interesse voor tekstverwijzingen tot in het absurde door. Zijn held pleegt zelfmoord door zich met een omgekeerde letter A in het hart te steken.
1993: Publicatie van zijn eerste roman: De Sater.
- Een romandebuut waarin Claes speelt met het genre van de antieke roman. Vele antieke schrijvers en vele verschillende stijlen komen aan bod, de toon van het epos wordt afgewisseld met die van een schelmenroman of een idyllisch liefdesverhaal.
Claes publiceerde tot dusver een tiental prozawerken.
- In zijn eerste nogal onorthodoxe verhalenbundel Het laatste boek (1992), is hij nog ‘de leerling-tovenaar van vijf grootmeesters uit het modernisme’ (Christine D’Haen p.33), maar zijn latere romans gaan programmatisch de literatuurtraditie langs.
- Met De Sater reconstrueert hij de eerste roman van de westerse literatuur.
- In De Zoon van de Panter (1996) herschrijft hij het Nieuwe Testament.
- ‘De Phoenix’ (1998) is een ideeënroman over Pico della Mirandola (1463-1494), renaissance-mens en kabbalist.
- Met ‘De Kameleon’ (2001) leidt Paul Claes ons de ideeënwereld van de achttiende eeuw in. Deze eeuw heeft twee zijden: de wereld der ideeën en de wereld van de frivoliteit. Het is de Verlichting (het materialisme van de denkwereld) tegenover de rococo (het materialisme van de behoeften, de hang naar luxe en frivoliteit). De hoofdfiguur is Charles d’Eon (1728-1810), een meester in de vermomming. Soms uit vrije wil, soms uit noodzaak. Soms in opdracht, soms uit frivoliteit. Hij is de kameleon die, al naargelang de noodzaak zich voordoet, zich kan (of moet) omtoveren. Het verhaal is gebaseerd op de werkelijk bestaande Charles de Beaumont, chevalier d’Eon.
- ‘Het hart van de Schorpioen’ (2002), is een ‘autobiografie’ die op een genadeloze wijze een manier van leven blootlegt. Het model voor dit boek was ‘Roland Barthes sur Roland Barthes’ (1975).
- ‘Lily’ (2003) is vrouwenliteratuur, een meisjesroman. Met dit boek heeft Paul Claes de consumptieliteratuur gepasticheerd en aangetoond hoe systeembevestigend brave literatuur wel is.
- Op de omslag van ‘Sfinx’ (2004) wordt vermeld dat dit werk het tweede deel uit de romancyclus ‘Lilith’ is. (Het eerste deel was ‘Lily’.) Hier staat de vrouw, en niet de man, centraal. Toch is de roman meer een tijdsdocument, Wenen 1899, dan een psychologisch vrouwenportret geworden.
- Psyche’ (2006) onderbreekt de Lilith-reeks. De roman beschrijft de bootreis die Hadrianus met zijn vrouw en Antinoös (de ‘psyche’ van en voor Hadrianus) door Egypte onderneemt.
- ‘De Leeuwerik’ (2010), neemt ons mee naar de Provence in de 12de eeuw. Het werd een schildering van een hoofse liefdesgeschiedenis gecombineerd thema’s als taal en muziek, met een prachtige kijk op het ontstaan van de hoofse lyriek en de invloed van troubadours hierop.
- In Plastic Love (2013) zijn recentste roman, zetten de jaren zestig en zeventig van vorige eeuw de toon. Een soort Lolita-achtige roman vol puntige zinsneden.
DE PASTICHEUR
1992: Ter gelegenheid van de jaarwisseling verscheen Mimicry, een bundel van 10 pastiches in opdracht van Uitgeverij Kritak.
- In 1994 wordt het bundeltje uitgebreid tot een Geschiedenis van de Nederlandse poëzie in vijftig pastiches; à la manière de.
EN DUS
1994: Vertaling van James Joyce’s ‘Ulysses’ wordt voorgedragen voor de Europese Aristeionprijs.
1994 tot 2009: Hoofddocent vertalen aan de Katholieke Universiteit Leuven.
1996: Claes ontving voor zijn gehele vertaalwerk de Martinus Nijhoff Prijs; het prijzengeld maakte de definitieve uitgave mogelijk van de Gedichten (1998) van Rimbaud, waar hij zich al zo’n vijfendertig jaar mee had beziggehouden.
2008: La clef des Illuminations, een baanbrekende studie die het zgn. hermetisme van Rimbauds poëzie in de bundel ‘Illuminations’ ontrafelt als recyclage van literaire tradities.
Rodopi, de uitgever van La clef des illuminations verwoordt het als volgt :
Cette étude propose une interprétation inédite ainsi qu’un commentaire détaillé des Illuminations, texte qui défie depuis plus d’un siècle l’ingéniosité des spécialistes de Rimbaud. À l’encontre du parti pris des exégètes actuels qui préconisent une approche fragmentaire ou polyphonique, cette nouvelle lecture soutient que l’hermétisme rimbaldien se prête à une lecture systématique et univoque.L’obscurité du recueil résulte d’un codage à la fois textuel et intertextuel. Les transformations textuelles se modèlent sur les tropes de la rhétorique classique (métaphores, métonymies, périphrases). Le décryptage des énigmes réservera bien des surprises aux lecteurs, en révélant, par exemple, que les « chalets de cristal et de bois qui se meuvent sur des rails et des poulies invisibles » ne sont autres que des nuages bicolores mus par le vent.
Loin d’être un jeu d’association surréaliste, l’hermétisme des Illuminations ne dérive pas du rejet mais du recyclage de la tradition littéraire. Aussi le commentaire signale-t-il toutes les formes d’intertextualité exploitées par le poète : lieux communs, citations, allusions et pastiches.
2012: Ontvangt de Amerikaanse Adele Mellen Prize voor zijn essay A Commentary on T.S. Eliot’s poem The Waste Land.
- A Commentary on T.S. Eliot’s poem The Waste Land, toont voor het eerst aan dat het klassieke modernistische gedicht van de Amerikaans-Britse Nobelprijswinnaar, een autobiografische achtergrond heeft. Het gedicht, dat doorspekt is met intertekstuele verwijzingen en allusies naar klassieke mythologie en literatuur, is ook een verborgen autobiografie over het mislukte, kinderloze, huwelijk met zijn vrouw Vivien. Voor het eerst wordt het overspel van zijn vrouw met Bertrand Russell in verband gebracht met specifieke verzen in het lange gedicht.
2013: Claes publiceert zijn 109de boek: Zwarte zon: code van de hermetische poëzie. Dit boek is een pendant van Echo’s echo’s (1988).
- Na de raadsels van de duistere allusie behandelt Paul Claes in Zwarte zon de geheimen van de duistere poëzie. De modernisten van vandaag zijn de erfgenamen van de maniëristen. Alle moeilijke dichters hanteren een code die hun verzen tegelijk ontoegankelijker en aantrekkelijker maakt.
Claes past zijn nieuwe ontcijferingsmethode toe op twaalf duistere dichters: Horatius, Gongora, Van Swaanenburg, Nerval, Mallarmé, Rimbaud, Van de Woestijne, Rilke, Breton, Stevens, Cummings en Claus. Een semiotiek van het hermetisme vat zijn theorie samen.
Het is een misverstand te denken dat de poëzie verdwijnt als we haar mysterie doorgronden. Integendeel, pas zo verschijnt ze in haar volle luister: als de zon na een verduistering.
Thans is hij ere-hoofddocent aan de KU Leuven. Hij is lid van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde (tot in 2017) en van het Guido Gezelle Genootschap.
TOT SLOT
Verscheiden is zijn oeuvre alleszins, maar dat belet niet dat er een grote eenheid in aanwezig is. Cruciaal is de lezer die Claes is en wil zijn, of zoals hij het zelf verwoordt in het voorwoord van De Lezer: “Er is, zo weet de lezer, geen woord zonder echo, geen traditie zonder vernieuwing, geen waarheid zonder herhaling.” De lezer Claes ontcijfert, vertaalt, geeft commentaar en pasticheert. Dat alles is dan weer het materiaal voor zijn eigen gedichten en romans, die hij ook becommentarieert en eventueel vertaalt en – waarom niet – pasticheert. De schorpioen die in zijn eigen staart bijt.
Bron: Paul Claes Laudatio Paul Claes – Alumni KU Leuven
Meer over Paul Claes
- Raymond van den Broeck, De velerlei gedaanten van Proteus. Een bijdrage over Paul Claes, Ons Erfdeel, 36, 5 (1993)
- Bont, Martijn de. 1980. ‘Paul Claes’. In: Hugo Brems, Tom van Deel, Ad Zuiderent (red.). Kritisch lexicon van de Moderne Nederlandstalige Literatuur. Groningen: Martinus Nijhoff Uitgevers. band 2. februari 1997.
- Rudi van der Paardt, Claes, a New Literary Wizard, The Low Countries (2002)
- Johan Velter, Paul Claes: De vele kanten van een verlichtingsmens, Leesidee (2002)
- Luc Devoldere, Alexandrijn in Kessel-Lo, Ons Erfdeel, 46, 5 (2003)
- Johan Velter, “Een bepaling van het oeuvre tussen 1998 en 2008“, http://www.druksel.be/nl/fondsen/claes/oeuvre.html
- Carl De Strycker, The Message is the Meaning. De dichter Paul Claes, Ons Erfdeel (2009), 164-168
BEKRONINGEN
- 1984: Willemsfondsprijs voor kritiek voor De mot zit in de mythe.
- 1985: Literaire Prijs van de stad Antwerpen voor De mot zit in de mythe.
- 1986: Cornetteprijs en Eeckhoutprijs van de Vlaamse Academie voor De mot zit in de mythe.
- 1986, 1993 & 1996: Koopalbeurs voor vertaling.
- 1991: Driejaarlijkse Belgische Staatsprijs voor essay en kritiek voor Echo’s echo.
- 1993: Prijs van de provincie Brabant voor proza.
- 1996: Martinus Nijhoff Prijs voor vertaling.
- 2002: de ECI-prijs voor de roman De Kameleon.
- 2002: Multatuli – prijs voor de roman De Kameleon.
- 2002: Interprovinciale prijs voor de roman De Kameleon.
- 2011: Prix du sonnet (Amis de Ronsard)
- 2012: De Amerikaanse Adele Mellen Prize voor A Commentary on T.S. Eliot’s poem The Waste Land
GERAADPLEEGDE BRONNEN
Websites:
- Paul Claes – Wikipedia
- Paul Claes – dbnl · digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren, die een ruime selectie in tijdschriften verspreide teksten elektronisch ter beschikking heeft.
- Johan Velter, “Een bepaling van het oeuvre tussen 1998 en 2008”, http://www.druksel.be/nl/fondsen/claes/oeuvre.html
- Paul Claes Laudatio Paul Claes – Alumni KU Leuven
- Paulus Nicolaus – Vicipaedia – Latina – Wikipedia
Referenties:
- Christine D’Haen, De zoon van de Zon, Het werk van Paul Claes. Internationaal Forum voor Afrikaanse en Nederlandse Taal en Letteren, Leiden, 1997, 55p.
BIBLIOGRAFIE
De gegevens van deze bibliografie werden onder meer nagekeken bij
- Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience- Antwerpen.
- Koninklijke Bibliotheek van België – Brussel / Bibliothèque Royale de Belgique – Bruxelles.
- Piet Devos: Van reuzen tot dwergen. Bibliografie – Vlaamse schrijvers in de 20ste eeuw – Eerste drukken. Kortrijk, eigen beheer 2007
- POËZIECENTRUM vzw – Gent
De bibliografie werd in 4 delen gesplitst:
- Het scheppende werk: poëzie, verhalen, romans.
- Het essayistische werk
- De vertalingen naar het Nederlands per auteur in vertaling
- De vertalingen vanuit het Nederlands naar een andere taal
Tenslotte volgt een overzicht per genre, alfabetisch per titel, behalve de vertalingen naar het Nederlands, die zijn chronologisch gerangschikt.
Om de foto’s in de fotogalerij te vergroten klikt u op de foto.
Chronologisch overzicht
A. Het scheppende werk: poëzie, verhalen, romans.
B. Het essayistische werk – Bloemlezingen
c. Vertalingen uit andere talen naar het Nederlands.
DIVERSE AUTEURS
APOLLINAIRE
BATAILLE, Georges
BAUDELAIRE, Charles
BORGES, Jorge Luis
CATULLUS, Gaius Valmerius
CHAJJAAM, Omar
DE LA FONTAINE, Jean
DONNE, John
ELIOT, Thomas Stearn
GÓMEZ DE LA SERNA, Ramón
HERAKLEITOS
HEREDIA, José-Maria de
HORATIUS, Flaccus, Quintus
JOYCE, James
KAFKA, Franz
KEATS, John
Labé, Louïze
LAMPSONIUS, Dominicus
LARBAUD, Valery
LAWRENCE, D.H.
MALLARMÉ, Stéphane
MELEAGROS
MONTAIGNE
NERVAL, Gerard de
PESSOA Fernando
PLATEN, August von
POUND, Ezra
PROPERTIUS, Sextus
PROUST, Marcel
RILKE, Rainer Maria
RIMBAUD, Arthur
SAPPHO
SEGALEN, Victor
SHAKESPEARE, William
2019 | Sonnet CLV
Oorspronkelijke auteur: WILLIAM SHAKESPEARE |
Utrecht: Bucheliuspers.-16p.
Afmetingen: 25 × 16 |
STEVENS, Wallace
Valéry, Paul
YEATS, William Butler
D. Vertalingen uit het Nederlands naar andere talen.
Overzicht per genre
Alfabetisch op titel met aanduiding van de datum van uitgave. Voor de vertalingen werd geopteerd voor een overzicht alfabetisch op naam van de oorspronkelijke auteur
Proza
- De Bloomiade (1996) / The Bloomiad (2016)
- De haas en de regenboog (2016)
- De Kameleon (2001)
- De Lezer (2003)
- De Leeuwerik (2010)
- De Phoenix (1998)
- De Sater (1993)
- De Zoon van de Panter (1996)
- Glimpen (2018)
- Het hart van de Schorpioen (2002)
- Het laatste boek (1992)
- Lily (2003)
- Ouroboros (2023)
- Plastic love. (2013)
- Psyche. (2006)
- Sfinx. (2004)
Poëzie
- Animula: 12 zielgedichten voor Christine D’Haen. (2011)
- Atlantis (2000)
- Beelden van de mens. (2015)
- De omgekeerde wereld. Tegendraadse gedichten. (2015)
- De waaier van het hart (2004)
- De Zonen van de Zon (1983)
- Dochters van Eva (2008)
- Dodendans (1989)
- Embleem (1994)
- Feux (1993)
- Glans (1999)
- Glans/ Feux (2000)
- Mimicry. Tien pastisches (1992)
- Mimicry. Pastisches. (1994)
- Mnemosyne. Camenae Latinae (2004)
- Rebis (1989)
- X Tien dizijnen (1997)
- Ziel van mijn ziel. Elegieën. (2015)
- ZOO. Een dierenalfabet. (2022)
Essayistiek & bloemlezingen
- A Commentary on T.S. Eliot’s Poem The Waste Land: The Infertility Theme and the Poet’s Unhappy Marriage. (2012)
- Bevroren woorden. tachtig aforismen. (2023)
- C. Honderd notities van een alleslezer. (2011)
- Canon van de Nederlandse poëzie.(2023)
- Claus Quadrifons. Vier gezichten van een dichter.(1987)
- Claus-reading. (1984)
- Concatenatio Catulliana. A New Reading of the Carmina. (Gieben 2002)
- De blauwe bloem. De 101 beste Duitse gedichten. (2024)
- De dansende Faun. (1989)
- De formule van Borges (2022)
- De Gulden Tak. Antieke mythe en moderne literatuur. (2000)
- De Kwadratuur van de Onyx. Over de dichtkunst van Christine D’haen. (1986)
- De mot zit in de mythe. Hugo Claus en de oudheid. (1984)
- De onsterfelijken: poëzie van Nobelprijswinnaars van de 20ste eeuw. (bloemlezing) (1999)
- De pet van Charles Bovary. (2022)
- De sleutel. Vijfentwintig gedichten van Noord en Zuid ontsloten. (studie). (2014)
- Echo ’s echo ‘s. De kunst van de allusie. (1988) & (2011)
- Gezelle gelezen. (1993)
- Gouden vertaalregels. Tips voor beginnende (en andere) vertalers. (2018)
- Groot retorisch woordenboek. Lexikon van stijlfiguren. (2015)
- Het netwerk en de nevelvlek. Semiotische studies. (1979)
- Het teken van de hamster. Een close reading van Hugo Claus. (2018)
- Kinderen van Rousseau. Een pamflet tegen de tijdgeest. (2014)
- L. Literaire litanie. (2021)
- La clef des Illuminations. (2008)
- Lyriek van de lage landen. (2008)
- Meester Claus. – Rimburg, Huis Clos. (2015)
- Onvergetelijke verzen. Maar van wie ook weer. (2011)
- Proust naar de letter. (2022)
- Raadsels van Rilke. Een nieuwe lezing van de Neue Gedichte. (1995)
- Serendipity. De poëtische detective (2018)
- SIC. Mijn citatenboek. (2017)
- Wie zei dat ? 500 historische oneliners (2019)
- Zwarte Zon: Code van de hermetische poëzie. (2013)
Vertalingen
- Beelden van mensen. (2015)
- De gouden lier. Archaïsche Griekse lyriek (2005)
- De Griekse liefde, Honderd epigrammen uit de Griekse Anthologie (1983)
- De Griekse liefde, Honderd vijftig epigrammen (1997)
- De liefste, Onsterfelijke liefdesverzen (1990)
- De meesters. Wereldpoëzie van twintig eeuwen (2008)
- De tiende Muze, Onsterfelijke vrouwenpoëzie. (1995)
- De tuin van de Franse poëzie. (2011)
- Het Kristal. (2014)
- Licht van mijn leven: een getijdenboek. (2000)
- Apollinaire, Zone (2012)
- Apollinaire, Poèmes secrets – Geheime gedichten. (2016)
- Apollinaire, Bestiaire – Beestenboek (2018)
- Apollinaire, La chanson du mal aimé – Het lied van de onbeminde (2020)
- Bataille Georges, Het oog (1987)
- Bataille Georges, Het kleintje (2018)
- Bataille Georges, De geschiedenis van het oog (2019, herziene vertaling van 1987)
- Baudelaire Charles, De reis (2013)
- Baudelaire, Zwarte Venus. Vijftig gedichten uit Les Fleurs du Mal (2016)
- Borges, Jorge Luis. Everness. Sonnetten. (2022)
- Catullus, Verzen (1995)
- Catullus, Liedjes voor Lesbia (2000)
- Catullus, Lesbia. Verzen van liefde en spot. (2017)
- Claus Hugo, Eros, in het Latijn (2004)
- Chajjaam Omar, Kwatrijnen (2010)
- De la Fontaine, Jean. Pest in de dierenwereld. (2023)
- Dèr Mouw Johan Andreas, I ‘m Brahman. 15 sonnets translated from the Dutch. (1999)
- Dèr Mouw Johan Andreas, Het prisma van Brahman. Een sonnet van J. A. Dèr Mouw verklaard en vijfmaal vertaald door Paul Claes. (2019)
- Donne, Een nocturne op het feest van St. Lucia, zijnde de kortste dag. (1985, met Christine D’haen)
- Eliot T.S., Het Barre Land/The Waste Land (2007) – 5de herziene druk (2022)
- Eliot T.S., Prufrock en andere observaties (2016)
- Eliot T.S. Gedichten 1917-1930 . (2019)
- Eliot T.S. Vier kwartetten (2022)
- Elsschot Willem,Het huwelijk/Le marriage. Poèmes/Verzen (2019)
- Gezelle Guido, The Evening and the Rose, (1989, met Christine D’haen, Engels)
- Gezelle Guido, La fleur, vingt-sept poèmes traduit du flamand (2011)
- Gezelle Guido, Het schrijverke in het Frans, het Duits en het Engels herschreven. (2021)
- Gómez de la Serna Ramón, Greguerías. (Brabbelingen) (2023)
- Herakleitos, Honderd fragmenten van Herakleitos (2009)
- Herakleitos, Alles stroomt. (2011, 2014²)
- Heredia José-Maria de, Trofeeën. Trophées (1996)
- Horatius , Vijf vrouwen (1995)
- Horatius, Monument, 20 Oden. (2011)
- Horatius, Carmen: een lyrisch gedicht.(1997)
- Horatius, Pluk de dag. 50 Oden (2015)
- Joyce James, Ulysses (1994, 2017: 8ste verbeterde druk, met Mon Nys)
- Joyce James, Giacomo Joyce (1995)
- Joyce James, Bloomsday = Bloomsdag (2007)
- Joyce James, Pomes Penyeach: Poëzie voor een prik (2016)
- Keats John, De nachtegaal (2023)
- Labé Louïze, Sonnetten/Sonnets (1996)
- Labé Louïze, Sonnetten. Een keuze (2012)
- Lampsonius Dominicus. Portretten van bekende schilders uit de Lage landen. (2020)
- Larbaud Valery, Barnabooth. Twaalf gedichten (2018)
- Lawrence D.H., Vijgen (1986)
- Leopold J.H., Cheops (1985 -Vertaald in het Engels door Paul Claes en Christine D’haen.
- Mallarmé Stéphane, Gedichten (1986)
- Mallarmé Stéphane, De middag van een Faun (1992)
- Mallarmé Stéphane, Een dobbelsteenworp zal nooit het toeval opheffen. (2014)
- Mallarmé Stéphane, Marine brise (2017 – bibliofiel) samen met Johan Polak.
- Meleagros, Bitterzoete liefde. Griekse epigrammen. (2018)
- Metamorphoses, Carmina poetarum recentiorum (1991)
- Montaigne, Zinspreuken, (2002)
- Nerval Gérard de, Christus in de hof van olijven.(1984)
- Nerval Gérard de, Hersenschimmen/Les Chimères (1994)
- Nijhoff Martinus, De wolken – Les nuages. Onze poèmes traduits par Paul Claes (2017)
- Pessoa Fernando, Inscriptions / Inschriften. (2021)
- Platen August von, Venetiaanse sonnetten (1992)
- Pound Ezra, Mauberley en andere gedichten (1985, met Mon Nys)
- Pound Ezra, De Pisaanse Canto’s (1985, met Mon Nys)
- Propertius Sextus, Cynthia. Een Romeinse romance (2023)
- Proust Marcel, Treurnissen. Mijmeringen onder wisselende hemel. (2014, met Chris van de Poel)
- Rilke Rainer Maria De kornet (1991)
- Rilke Rainer Maria, Het lied van liefde en dood van kornet Christoph Rilke (2006), Die Weise von Liebe und Tod des Cornets Christoph Rilke.
- Rimbaud Arthur, De dronken boot. (1986)
- Rimbaud Arthur, Gedichten (1987)
- Rimbaud Arthur, Stupra. (1987)
- Rimbaud Arthur, Twaalf gedichten. (1987)
- Rimbaud Arthur, H: Erotische gedichten (1993)
- Rimbaud Arthur, Een seizoen in de hel. Une Saison en enfer (1995)
- Rimbaud Arthur, Gedichten (1998)
- Rimbaud Arthur, Illuminations (1999)
- Rimbaud Arthur, Een seizoen in de hel, Une Saison en enfer (2000)
- Rimbaud Arthur, Brieven 1870-1875 (2002)
- Rimbaud Arthur, Gedichten, Een seizoen in de hel, Illuminations, (2006)
- Rimbaud Arthur, Le bateau ivre = De dronken boot. (2008)
- Rimbaud Arthur, Gedichten, Een seizoen in de hel, Illuminations (2012)
- Rimbaud Arthur, Perverse verzen (2019)
- Sappho, Liederen van Lesbos (1985)
- Segalen Victor, Gerichte stèles (1988)
- Shakespeare William, Sonnet CLV (2019)
- Stevens Wallace, Dertien wijzen om naar een merel te kijken. (2012)
- Valéry Paul, Le cimétière marin/Het kerkhof aan zee. (2011)
- Valéry Paul, Tien charmes. (2016)
- Yeats W. B., De spiraal. Dertien gedichten vertaald door Paul Claes (2017)