Paul Mennes
Mechelen, 29 juli 1967
Schrijver van romans, korte verhalen, columns en toneelstukken
Zijn romans Tox (1994), Soap (1995) en Web (1997) worden geassocieerd met de zgn. generatie Nix. een verwijzing naar de roman Generation x (1991) van de Canadese auteur Douglas Coupland, die het uitzichtloze levensgevoel weergeeft van de zogenaamde ‘busters’, de generatie geboren tussen 1955 en 1970. Een etiket waaraan ze zich vervolgens ook weer schielijk probeerden te onttrekken
De nadruk ligt vooral op de cynische onverschilligheid van jongeren in een wereld met een overaanbod aan consumptie en informatie, ‘mooie sterke rijke kindervolwassenen die voortdobberen in blasé verveling en cynische levensmoeheid’ (Giphart, ‘Eindelijk Vlaamse Bratpack, Het Parool 6-1-1995).
Het gebruik van ‘sampling’, het strooien met citaten uit alle lagen van de hoge en de populaire cultuur, dat Mennes meer nog dan de andere auteurs als literaire methode hanteert, sluit naadloos aan bij de manier waarop zijn personages in het leven staan.
Vanaf 1998 komt zijn naam ook voor als auteur van toneel op theateraffiches
BIOGRAFIE
29 juli 1967: Geboren te Mechelen.
Hij studeerde drie maanden toegepaste communicatiewetenschappen en een jaar kunstgeschiedenis, maar beëindigde deze opleidingen vroegtijdig. Hij was een tijdje werkloos en had nadien diverse baantjes. Zoals bijvoorbeeld: schoonmaker in een fabriek, arbeider in een vleesverwerkingsbedrijf, verkoper van video’s in een hifi-zaak, medewerker op de aankoopdienst cd’s van Fnac Antwerpen.
Proza van zijn hand verscheen in de tijdschriften ‘Dietsche Warande & Belfort’, ‘De Brakke Hond’ en ‘Zoetermeer’ (1994-1997 – redactie: Van Erkelens, Giphart en Moens. Hoewel zij nergens een beginselverklaring publiceerden, was het duidelijk een blad bedoeld voor deze nieuwe generatie)
- Hotel Nautilus, in De Brakke Hond jg 11 (1994) pp 8-13
- Feest, in Dietsche Warande en Belfort jg. 139 (1994)
- Wat heet klassiek in de 21ste eeuw in De Brakke Hond jg 12 (1995) pp 17 – 25
1994: Debuutroman Tox, waarvoor hij in 1995 de Vlaamse debuutprijs ontvangt.
- De roman schetst een zeer humoristisch beeld van de Lost Generation, de Generatie-X, de patatgeneratie of hoe de nihilistische pubers toen ook genoemd werden.
- Het boek trok de aandacht omdat Mennes als een van de eersten een portret maakte van deze generatie, en vooral omdat hij een stuk beter schreef dan zijn Nederlandse collega’s als Ronald Giphart of Van Erkelens.
De personages zijn onvriendelijke nihilisten, maar de manier waarop Mennes ze toont, is erg grappig. Zo denkt Tox over zijn moeder: ‘Wat ik voor mijn draagster voel, voelen anderen voor hun afwasmachine: het is erg handig zo’n ding in huis te hebben, maar op den duur worden zelfs de paar minuten die je eraan spendeert te veel.’ Liever hangt hij in een disco, waar op monotone industrialmuziek geoefend wordt op de favoriete dans, de ‘Waar Is Mijn Contactlens’.
1995: Volgt de roman Soap.
- Het verhaal is verteld als een soapserie, maar dan op de manier van de nineties: veel seks, veel moorden en af en toe de valse sentimenten die nu eenmaal inherent zijn aan een soap. De personages in het boek kunnen de realiteit alleen te vergelijken met wat men kent van soaps (die op hun beurt juist op die realiteit geënt zijn): ‘Het lijkt op wat op de mensen op de televisie voor elkaar schijnen te voelen.’ en ‘Het was anders dan hij zich had voorgesteld. Het was anders dan op de televisie.’
1996: Oedipus in Zonnedorp, een onwaarschijnlijke grappige freudiaanse interpretatie van het Jommeke-album De koningin van Onderland (de koningin als SM-diva) in: Geheimzinnige sterren : over het Belgisch stripverhaal, een uitgave van Dedalus te Antwerpen met bijdragen van Maarten Delbeke; Paul Mennes ; Jeroen Olyslaegers, … [et al.] ; onder red. van Pareit, Rik.
1997: De verhalenbundel Web.
- De titel van die laatste bundel verwijst volgens de auteur niet alleen naar het samplen, maar ook naar de verwevenheid van de verschillende verhalen, en naar het grote ‘web’ van verbindingen tussen de literatuur, muziek en tv. Maar, nog steeds volgens Paul Mennes, het is vooral een afkorting van ‘Weer Een Boek’.
1998: Met Wysiwyg als zijn toneeldebuut zet Paul Mennes een eerste bewuste stap in het theater.
Sindsdien blijft hij voor verscheidene gezelschappen teksten en vertalingen afleveren:
- 1999: Tumult / David Rabe ; vert. Paul Mennes / Oorspr. Titel Hurlyburly.
- De première van ‘Tumult’ door Het Toneelhuis en Theater Zuidpool vond plaats op vrijdag 22 oktober 1999 om 20 uur in Cinema Tokio, Verlatstraat te Antwerpen
- Voor zijn Tumult-vertaling ontving Mennes de tweejaarlijkse vertaalprijs van het International Theatre Institute.
- 2001: Food Chain, geschreven in 1995 door de Amerikaanse theaterauteur Nicky Silver.
- Paul Mennes vertaalde de tekst en Tom Van Bauwel schreef de regie op zijn naam.
- Een paar uren uit het eenzame leven van vijf stedelingen: de anorectische Amanda, haar kersverse echtgenoot Ford, de klaagzieke Bea, de getroubleerde en zwaarlijvige homo Otto en het verliefde fotomodel Serge.
- 2002: Bash, dat zijn drie verhalen / Eenakters (Media Redux, Iphigeneia in Orem en Bash) waarin de Amerikaanse toneelauteur Neil LaBute de menselijke conditie observeert.
- Vertaling Paul Mennes.
- Première: 14 november 2002 Arca Publieksheater in een regie van Michael De Cock Spel Veerle Dobbelaere, Mathias Sercu,, Jef Ravelingien, Sophie Derijcke / Dramaturgie Yvonne Peiren, Martine De Gos / Decor en licht Stef Depover / Kostuums Lieve Pynoo
1999: Verschijnt de graphic novel Kaufhaus .
- Kaufhaus is een onderdeel van het multimedia-project Kaufhaus Inferno dat Mennes samen met illustrator Eric Joris concipieerde naar Dante’s Divina Comedia. Naast een boek bestaat het project ook uit kunst op het internet, een theatervoorstelling, een strip én een tentoonstelling.
- Kaufhaus toont de wereld der verdoemden als een drukbezocht winkelcentrum, het Mekka van de consumptiemaatschappij. In Mennes’ versie van de helletocht worden de rivieren van de onderwereld liften en de veermannen liftboys. Vergilius, Dante’s gids, zeult een laptop met zich mee en spreekt in tenenkrommende anglicismen.
2001: Publiceert de roman Poes poes poes.
- Een Vlaams dorp wordt overspoeld door cameraploegen en journalisten die allemaal ter plekke de zonsverduistering willen verslaan. Mennes thematiseert de mediatisering van de maatschappij, die steeds meer drijft op reclame (‘koopporno’) en hypes, en hij bekritiseert de macht van televisie en het journalistentuig
- Een zin uit ‘Poes poes poes‘ wordt door het literaire tijdschrift Tzum uitgeroepen tot beste zin in verhalend proza van 2001. De bekroonde zin luidt als volgt: “Soms had ze er toch een beetje spijt van dat ze geen feng-shui, tai chi, macrobiotiek of biseksualiteit gekozen had voor haar spirituele groei.” De jury prijst ‘het ironische karakter van de zin waarin verschillende modieuze termen na een opsomming tot een climax komen. De zin geeft een tijdsbeeld weer en is door de satire tegelijkertijd een commentaar op de moderne tijd.’ De prijs bestaat uit een bokaal en een bedrag in euro’s, gelijk aan het aantal woorden in de zin (24 dus).
- ‘Poes poes poes’ haalt de longlist van de Gouden Uil literatuurprijs 2002.
2002-2003: In het theaterseizoen 2002-2003 beleefden we een echte Mennes-golf: liefst drie stukken zijn er in Vlaanderen te zien. Het lijkt er steeds meer op dat Paul Mennes zijn verhaal beter verteld krijgt in het theater dan in proza.
- OverlopeR / XLarge Medium Small, Theater Zuidpool, tekst Jeroen Olyslaegers en Paul Mennes, regie Koen de Sutter, met Griet Debacker, Johan Heldenbergh, Marijke Pinoy e.a.
- Lits Jumeaux is het tweede toneelstuk dat Paul Mennes schreef, ditmaal voor Het Toneelhuis. De regie is van Stefan Perceval. Het spel is van Sofie Decleir, Tom Dewispelaere en Johan Cnuts.
- Ferdinand en Ludo ontmoeten elkaar op een Valentijnsbeurs waar hun stands toevallig naast elkaar liggen. Na afloop belanden ze dronken in de flat waar Ferdinand logeert. De flat ligt vlak onder de discotheek Hallucination, waar een ‘einde van de wereld’-fuif bezig is. Ze voeren gesprekken over de liefde, ze taxeren de mensen die de Hallucination binnen- en buitenlopen op hun aantrekkelijkheid en ze koken een erotische maaltijd uit Ferdinands boek. Tot hun grote verbazing komt Zizi – stripteaseuse, zingende telegram en mislukte entertainer op leeftijd – de flat binnen.
- Lits Jumeaux leunt nog sterk aan bij het oude werk van Mennes. Het stuk speelt zich af in een etage boven een discotheek, een oord waar de doelloze en losgeslagen personages uit Mennes’ romans Tox, Soap en Web zich ook geregeld ophouden.
- In opdracht van het Gents productiehuis VICTORIA bewerkte Paul Mennes de roman Poes poes poes tot een experimenteel theaterfeuilleton-op-doek in vijf afleveringen, dat qua vorm lijkt op een televisiefeuilleton én tegelijkertijd elementen uit film en theater incorporeert.
- Regisseurs : Frank Van Passel en Peter Van den Eede.
- Uitvoerenden: Lies Pauwels, Gène Bervoets, Stefan Perceval, Sien Eggers, Bruno Vandenbroek, Josse De Pauw, Damiaan De Schrijver, An De Wilde, Nand Buyl, Pieter Embrechts, Frank Focketeyn, Armand Pien, Barbara Sarafian, Lucas Smolders, Dina Tersage e.a.
- Concept en productie: VICTORIA i.s.m De Koe
2007: ‘Kamermuziek’
- Kamermuziek is geen autobiografische roman, maar Mennes buit er zijn verlies van taal en wereld in uit om er bijna allegorisch de ontwerkelijking mee te weerspiegelen waaraan onze eigen tijd ten prooi is, onder invloed van de virtualisering, informatisering en mediatisering van de alledaagse leefwereld. Nieuw is dat thema niet voor de lezers van Toast (1998, de trilogie die de romans Tox, Soap (1995) en de verhalenbundel Web (1997) verzamelt). Maar in Kamermuziek heeft Mennes wellicht net door de crisis van de laatste jaren meer dan ooit een vorm te pakken die zijn inhoud voorbij de gimmick weet te dragen. Met niets dan een simpel verhaaltje heeft hij een claustrofobische roman geschreven die zich, eenmaal binnen, opent als een labyrint. Je stapt er binnen in het leven van een jongeman die zich ‘geblokkeerd’ voelt zitten in een computerspel op een level dat veel te moeilijk is. Maar je gaat er niet buiten zonder het gevoel dat zijn poging om met twee generatiegenoten een huis te delen en een thuis te vinden vooral iets zegt over de manier waarop het samenleven vandaag wordt geblokkeerd door de mate waarin we de werkelijkheid zelf meer en meer als een computer- of televisiespel ervaren. Een spelletje waarbij op straat al eens met een mes moet worden gestoken, of waarin een huis ten prooi valt aan een extreme make-over.
Uit: rekto:verso – Opgepast: instortingsgevaar Nr 23 mei-juni 2007 auteur Tom Van Imschoot
2009: Radioboek Het aanzoek(klik op de link)
Na zijn onorthodox geënsceneerd huwelijksaanzoek hoort de hoofdpersoon van het Radioboek van Paul Mennes dat de beoogde bruid op het punt staat naar Japan terug te keren. Bovendien geeft ze hem een onduidelijk antwoord. Toch besluit hij zijn Belgische geboortegrond vaarwel te zeggen om Tomoko te volgen naar een onzekere toekomst in het land van de rijzende zon.
2009: Bewerkt de documentaire “Grey gardens” uit 1976 (gemaakt door Albert en David Maysles) tot een theatervoorstelling in opdracht van Cie De Koe, het gezelschap van Peter van den Eede De toneelbewerking krijgt de titel Een gelukkige verjaardag omdat Cie DeKoe hiermee zijn 20-jarig bestaan viert
- Bewerking: Paul Mennes
Regie: Peter Van den Eede
Spel: Sien Eggers, Jan Decorte, Sigrid Vinks en Nico Sturm - De documentaire gaat over twee aan lager wal geraakte verwanten van Jacqueline Kennedy: de excentrieke moeder Beale en haar dochter (Big & Little Edie). Beiden wonen nog in het gigantische, aristocratische landhuis maar het is ondertussen volledig vervallen geraakt.
2010: In ‘Het konijn op de maan’ wordt voor de tweede keer kennismaken met Samuel Penn.
- ’t Moet zijn dat de slacker van om en bij de dertig in ‘Kamermuziek’ nog niet ál zijn illusies had verloren: hij verhuist naar Osaka, om er dicht bij zijn potentiële fiancée Midori te kunnen bivakkeren. Alle goede bedoelingen ten spijt verzeilt Penn finaal in de beklemmende cul-de-sac waar ook Billy Murray zich al vastreed in ‘Lost in Translation’. Zelfs zijn eigen relatie strandt in non-gesprekken: hij is Midori dan wel naar het andere eind van de wereld gevolgd, ze lopen er voortdurend naast elkaar te lullen.
2014: Paul Mennes schrijft met Niets bijzonders een geestige roman over Andy Warhol en de beroemdheidsinflatie.
- De titel is een citaat van Warhol: ‘The great unfulfilled ambition of my life; my own regular TV show. I’m going to call it Nothing Special’.
Mennes heeft een grote passie voor elektronische muziek en ontwerpt ook eigen composities, zogenaamde soundscapes. Die stukken zijn te horen op festivals als ‘De Nachten’ en ‘Crossing Border’.
BEKRONINGEN
- 1995: Vlaamse debuutprijs voor Tox
- 2001: Ontvangt voor zijn Tumult-vertaling de tweejaarlijkse vertaalprijs van het International Theatre Institute.
- 2001: Wint de Tzumprijs voor de beste literaire zin.
- De zin komt uit Poes poes poes en luidt: ‘Soms had ze er toch een beetje spijt van dat ze geen feng-shui, tai chi, macrobiotiek of biseksualiteit gekozen had voor haar spirituele groei.
- 2002: Poes poes poes stond op de longlist van de Gouden Uil literatuurprijs 2002.
GERAADPLEEGDE BRONNEN
Websites
Referenties
- rekto:verso – Opgepast: instortingsgevaar Nr 23 mei-juni 2007 auteur Tom Van Imschoot
SMAAKMAKER
Van Paul Mennes kun je niet zeggen dat zijn idioom aan de hogere cultuur offert. Veel ‘O fuck’ en smakeloze grapjes in de trant van ‘tante Treblinka want ze rookt als een schoorsteen’. Veel Engels trouwens ook, zozeer dat het bijna op een pastiche gaat lijken: ‘Er is een kortere weg, maar dan moet ik door het shopping center en na negen uur is dat wel behoorlijk creepy. Dan krioelt het er van de dealers, de skatemutanten en andere weirdo’s’.
Een karakteristieke passage is de volgende:
‘Raoul en ik spelen Triviant zonder bord. We nemen willekeurig kaarten uit het doosje en lezen de vragen aan elkaar voor. “Oké,” zeg ik, “hier is er eentje voor jou: Op welk eiland leven de meeste vuursalamanders?” “De meeste wat?” zegt hij. Ik herhaal de vraag. Raoul kijkt me korzelig aan. “Tina Turner.” “Volgens mij is dat niet het juiste antwoord,” zeg ik zonder het kaartje om te draaien. Raoul verliest zijn geduld. “Ik heb van mijn leven nog nooit een vuursalamander van dichtbij gezien,” zegt hij “laat je moeder toch met rust”. Hij steekt de tweehonderdste mentholsigaret van de dag op. Blijkbaar kan Raoul niet goed tegen zijn verlies. Hij inhaleert alsof de rook tot in zijn tenen moet doordringen. “Het was jouw idee om triviant te spelen,” zeg ik. “Ik heb Alzheimer. Een kutspel is het. Daarnet werd ik verondersteld te weten wie er in 1923 het open kampioenschap dwergslingeren voor dames won en nu vraag je me op welk eiland de meeste vuursalamanders wonen.” Hij overdrijft. Bij mijn weten zit er in de hele doos geen enkele vraag over dwergslingeren. Wel eentje over het record paalzitten en misschien ook wel eentje over grafliggen.’
BIBLIOGRAFIE
De bibliografische gegevens werden onder meer nagekeken bij
- Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience – Antwerpen.
- Koninklijke Bibliotheek van België – Brussel / Bibliothèque Royale de Belgique – Bruxelles.
- Piet Devos: Van reuzen tot dwergen. Bibliografie – Vlaamse schrijvers in de 20ste eeuw – Eerste drukken. Kortrijk, eigen beheer 2007.
Om de foto’s in de fotogalerij te vergroten klikt u op de foto.
Chronologisch overzicht
| Jaar | Titel | Fotogalerij | Uitgeverij 1ste druk |
| 1994 | Tox. (roman) Omslag: Ron van Roon, Amsterdam Foto Omslag: Alan David Tu, Toonbeeld, Amsterdam Foto auteur: Ronald Berckmans. Vlaamse debuutprijs |  |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar./ Antwerpen : Dedalus. -131p. Afmetingen: 20 x 12.50 (paperback) |
| 1995 | Soap. (roman) Omslagontwerp: Ron van Roon, Amsterdam Illustratie: André Ringel Typografie: Marjan Gerritse Foto auteur: Firmin de Maître © De Standaard/Het Nieuwsblad. |  |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar./ Antwerpen : Dedalus -128p. Afmetingen: 22.50 x 15 (gelijmd) |
| 1996 | De anderen (Lydia Rood) – Linkerschoen (Arnon Grunberg) – De Beatles en de Stones (Paul Mennes)
Cahierstuk met drie literaire teksten. Dit boekje is een nieuwjaarsgeschenk van de drie uitgevers. |
Antwerpen: Dedalus / Amsterdam : Leopold / Nijgh & Van Ditmar. 43p. (=16+15+16p.)
Afmetingen: 17×12.5 (gebrocheerd, genaaid met een cahiersteek, oblong, harmonicaboek) |
|
| 1997 | Web. (verhalenbundel)
Omslag: Ron van Roon, Amsterdam
Foto auteur: Ronald van Heerik / Hollandse Hoogte. Bevat de verhalen: De Beatles en de Stones (pp 9-22); Pantser (pp 23-34); Fools gold (pp 35-50); Lotus (pp 51-72); Zelf Semtex maken (pp 73-78); Brengt de gezondheid ernstig schade toe (pp 79-84); Nieuwe maan (pp 85-94); Camp (pp 95-102); Na de biep (pp 103-108); ‘A quoi ça sert l’amour’ (pp 109-118 |
 |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -119p.
Afmetingen: 22.50 x 15 (gelijmd) Nota: Het verhaal ‘De Beatles en de Stones’ verscheen eveneens in ‘Een driewerf gelukkig 1996’, het nieuwjaarsgeschenk van de samenwerkende uitgeverijen Leopold en Nijgh & Van Ditmar en Dedalus te Antwerpen. Een gewijzigde versie verscheen later in De Vlaamse Gids onder de titel ‘Vervalste autobiografie zoals ze is, onvervalst’. |
| 1999 | Kaufhaus. (grafische roman) Hedendaagse parafrase in woord en beeld van enkele zangen uit de ‘Goddelijke Komedie’ van Dante. Big shopper. – Maakt deel uit van het multimediale project: Kaufhaus Inferno. | Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -59p. | |
| 2001 | Poes Poes Poes. (roman) Omslag: Ron van Roon, Amsterdam Foto auteur: Patrick De Spieghelaere |  |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -160p.
Afmetingen: 20 x 12.50 (paperback) Nota: Op initiatief van het theaterhuis Victoria heeft hij zijn roman Poes Poes Poes, over de zonsverduistering in een onooglijk Waals dorpje, bewerkt tot een scenario. Daar hebben de cineast Frank Van Passel en dertig acteurs, van Gène Bervoets tot Armand Pien, 170 uur film van gedraaid in het spookdorp Doel. |
| 2002 | Toast. Trilogie van Tox & Soap & Web. Omslag: Ron van Roon, Amsterdam Binnenwerk: Nanja Toebak Foto auteur: Johan Jacobs |  |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -253p.
Afmetingen:21.50 x 13.50 (paperback) Tox: Eerste druk 1994 – 5de druk 2002 Soap: Eerste druk 1995 – 6de druk 2002 Web: Eerste druk 1997 – 2de druk 2002 |
| 2007 | Kamermuziek. (roman)
Omslag: Studio Ron van Roon. |
 |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -191p.
Afmetingen: 20 x 12.50 (paperback) |
| 2009 | Het aanzoek. (radioboek) | Brussel: DeBuren – Radioboek nr 87
Beluister via deze link |
|
| 2010 | Het konijn op de maan. (roman) Omslag: Studio Ron van Roon Foto auteur: Stephan Vanfleteren Typografie: Perfect Service |  |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -192p.
Afmetingen: 21 x 13 (paperback) |
| 2014 | Niets bijzonders. (roman)
Omslag: Studio Ron van Roon
Foto auteur: Laura Mustio
Typografie: Adriaan de Jonge
|
 |
Amsterdam: Nijgh & Van Ditmar. -141p. Afmetingen: 20 x 13 (paperback) |
Paul Mennes schreef ook de inleiding voor het boek: “Heden soup!’ van Wim Helsen. Amsterdam: J.M. Meulenhoff, 2007. 69p.
THEATER
| 1998 | Wysiwyg. Fragmenten. Dies irae. Homunculus. (theaterteksten)
Bevat: Wysiwyg/Paul Mennes. Fragmenten/Sasha Van Der Speeten. Dies irae/Hanneke Paauwe. Homunculus/Michaël-Ramses Meert |
Gent: Compagnie Victoria. -96p.
Reeks: Sampel 6,4 Première: 11 februari 1998 (Nederland) |
|
| 1999 | Tumult (toneeltekst – Vertaling uit het Amerikaans)
Oorspronkelijke auteur: DAVID RABE Oorspronkelijke titel: Hurlyburly |
Uitgever: Antwerpen: Het Toneelhuis. -111 p.
Première op vrijdag 22 oktober 1999 om 20 uur in Cinema Tokio, Verlatstraat. |
|
| 1999 | Kaufhaus inferno (multimediaproject)
Samenwerking Paul Mennes en striptekenaar Eric Joris. |
Eric Joris & Paul Mennes, Kaufhaus, Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 1999, 64 p.
Kaufhaus Inferno (Theatervoorstelling, 16 januari 1999-25 februari 1999) Website: http://www.kaufhausinferno.com |
|
| 2001 | Food chain. (toneeltekst – Vertaling uit het Amerikaans)
Oorspronkelijke auteur: NICKY SILVER |
Antwerpen : Het Toneelhuis. -70p.
Reeks: Toneelhuisteksten vol 16 |
|
| 2002 | OverlopeR / Xlarge Medium Small, Theater. (toneel)
Teksten: Jeroen Olyslaegers (OverlopeR ) en Paul Mennes (XLarge Medium Small) |
 |
Antwerpen: Theater Zuidpool. 52p.
Reeks: Zuidpool / Theater Zuidpool RVT [Antwerpen] – Antwerpen; vol. 25. |
| 2002 | BASH (toneeltekst – Vertaling uit het Amerikaans)
Bash, dat zijn drie verhalen: Media Redux, Iphigeneia in Orem en Bash, éénakters waarin de Amerikaanse toneelauteur Neil LaBute de menselijke conditie observeert. |
Première: 14 november 2002 Arca Publieksheater
Regie Michael De Cock |
|
| 2003 | Lits jumeaux (toneeltekst)
Tweede eigen toneelstuk van Paul Mennes |
Antwerpen: Toneelhuis. -57p.
Reeks: Toneelhuisteksten vol 20 |
|
| 2003 | Poes Poes Poes (scenario op basis van de gelijknamige roman)
Scenario: Paul Mennes. |
Victoria en Cie. De Koe
Regie: Frank van Passel en Peter van den Eede. |
|
| 2009 | Een gelukkige verjaardag (toneelbewerking)
Bewerking van de documentaire “Grey gardens” uit 1976 (gemaakt door Albert en David Maysles) in opdracht van Cie De Koe, het gezelschap van Peter van den Eede om hiermee hun 20-jarig bestaan te vieren. |
Bewerking voor toneel: Paul Mennes Regie: Peter Van den Eede Spel: Sien Eggers, Jan Decorte, Sigrid Vinks en Nico Sturm |
