Miranda van Frituur Miranda (Erik Vlaminck)
Kort woordje van ‘geraakt zijn’.
Vlaminck had het al aangekondigd. Nee, het was niet eerlijk. Dat Miranda haar kant van het verhaal niet kon vertellen. Dat ze daar recht op had, ja toch ?
Hier is het dan. Novelle staat vooraan op de kaft. Novelle ? Mijn gedacht ! Een regelrechte loepzuivere theatermonoloog ja, die zo kan worden opgevoerd. Als dit geen marketingtruc is !!
Want wie koopt er nu theatermonologen ? Wie ? Vraag ik u ? Novelle dus.
Maar het is mooi zo. Miranda zegt het je, je hoeft het niet te lezen, dat forsgebekte foorwijf zegt het, allemaal. Alles, hoor je me ? Ze sleurt je mee in haar discours, naar haar amoureuze escapades en haar venten, haar kinderen, haar frituur, haar … geheim. Haar grote indringende foorgeheim van de familie, dat misschien zelfs de familie niet kent.
Goed dan, laat het een theatermonoloog zijn. En laat Miranda maar eens goed haar hart uitstorten op de dag dat haar grote liefde is doodgevallen op de parking van de Aldi. Met “in zijn ene hand […] een karton bierblikjes. En in zijn andere hand een pak hondenbrokken. MET RUNDSVLEES EN GROENTEN, VOOR EEN GLANZENDE VACHT. “ Ze doet dat goed, Miranda, dat vertellen, meeslepend en gevoelig, direct en discreet, des mensen zowaar.
Mijnheer Vlaminck, je hebt het weer mooi voor mekaar gekregen! Prachtig ! Bedankt.
…
Zeg, zouden we ook eens niet naar het theaterstuk ‘Suikerspin’ gaan kijken ? Een productie op basis van de gelijknamige roman, waar delen van deze tekst in verwerkt zijn? Miranda gezegd door een vrouw. Dat lijkt me wel wat . Waar is mijn agenda….
Daag, de groeten van Schrijversgewijs.
Miranda van Frituur Miranda (Erik Vlaminck)
Amsterdam: Wereldbibliotheek bv (Spuistraat 283 -1012 VR Amsterdam). -88p.
